HET ENGELENBOEK

Hoofdstuk 1

Samenvatting en Inleiding

De huidige wereld is in rep en roer. Wellicht nooit eerder hebben er zoveel onvrede en onveiligheid geheerst als nu in onze tijd. En niemand schijnt een oplossing te hebben over hoe uit deze gevaarlijke toestand te geraken. Meer en meer wordt door partijen gekozen voor geweldsopties en ferme taal, die nog negatievere effecten schijnen te sorteren. Veelal wordt voor het ontstaan van deze wereldbedreigende situatie als begin genomen de verschrikkelijke gebeurtenissen van 11 september 2001 waarbij in New York de beide torens van het World Trade Center met kamikazeacties met vliegtuigen van de burgerluchtvaart werden aangevallen, met als gevolg duizenden onschuldige slachtoffers. Dit had weer tot gevolg het ontstaan van gevoelens van grote angst en onveiligheid, niet alleen bij burgers, maar meer nog bij regeringen, en de roep om wraak en het nemen van acties om dit soort wrede en onmenselijke aanvallen op onschuldigen te voorkomen. Betrekkelijk snel werden groeperingen als Al Qaida en de taliban als de boosdoeners aangewezen, mede doordat zijzelf deze demonische aanvallen opeisten. Deze radicale groeperingen hanteren in woord en geschrift ideologieën die gebaseerd zouden zijn op de islam. En al gauw ontstond wijdverbreid de indruk dat inderdaad de islam haat en oorlog propageert en als de kern van het huidige onveiligheidsvraagstuk moet worden gezien. Men vergewist zich er niet in voldoende mate van dat ideologieën gepredikt om politieke doeleinden, die diametraal staan tegenover de teksten van de Koran, en met visie en gedrag van de grote meerderheid der moslims in de wereld, niet als maatgevend kunnen gelden. Want in andere godsdiensten hebben fanatici ook misbruik gemaakt van hun godsdiensten en in naam van God verderf en vernietiging gezaaid in de loop der tijden. Bepaalde extreme groeperingen van de tegenovergestelde kant roepen daarom om verbanning van het Heilige Boek van islam en criminaliseren ook moslims in algemene zin en zien hun Profeet als de grote boosdoener, en duiden hem aan als een persoon die allesbehalve een vredesprediker was. Overigens wordt bij criminele handelingen van burgers nooit geroepen dat de wetten oorzaak zijn van het afglijden van deze burgers in de maatschappij; men zoekt juist naar de oorzaken in hun milieus om na te gaan wat er precies is misgegaan, zodat lering kan worden getrokken.

In dit boek wil ik de belangrijkste leringen van de islam duiden om te laten zien dat islam juist vrede als kernboodschap heeft, en dat juist ‘gelovigen’ (niet te verwarren met de benaming moslims, die slechts aangeeft tot welk geloof iemand vanwege geboorte of bewuste keuze uit vrije wil behoort), worden herkend aan hun boodschap en uitstraling van vrede. En deze vrede is niet iets wat alleen een ideaal of ideologie of dogma is voor de gelovige, maar is ook een levenshouding die hun handelingen en gedrag volledig kenmerkt. Dat groepen extremisten een ander geluid laten horen, en een gedrag vertonen die ook indruisen tegen de meest elementaire beginselen van het mensdom, doet aan het vorengenoemde feit niks af. Deze extremisten kunnen dus reeds op grond van de ons bekende morele en humane normen en waarden, hoe ze ook drastisch kunnen verschillen van plaats en tijd, ons tot het inzicht brengen dat hun claims dat ze op basis van de islamitische leerstellingen handelen als ongegrond worden beschouwd, afgewezen en verworpen. Allereerst moet in beschouwing worden genomen dat de handelingen van de extremisten in de eerste plaats de eigen bevolkingen wreed treffen. Wrang genoeg zijn het in de eerste plaats zo op het oog gelovigen die de ultieme prijs betalen, want ze worden zelfs in moskeeën op beestachtige wijze omgebracht, terwijl ze op geen enkele manier zijn te koppelen met de strijd van de extremisten. Deze onschuldigen (vrouwen, kinderen, gehandicapten enzovoort) worden getroffen omdat ze makkelijke slachtoffers zijn, en geeft het failliet aan van de ideologieën die de extremisten aanhangen. Immers, de islam is fel gekant om onschuldigen, en met name de genoemde categorieën, slachtoffer te laten zijn van welke vorm van strijd dan ook. Mohammed, de Profeet, heeft te lijden gehad van de ergste vorm van vervolging door de Mekkanen vanwege zijn prediking van het nieuwe geloof, tegen het heersende polytheïsme en wetteloosheid, zozeer dat zijn leven in gevaar kwam en hij moest vluchten naar Medina. Ons is geen enkel verhaal bekend dat hij op welke wijze dan ook wraak heeft genomen of de praktijken van de huidige extremisten heeft gepredikt of toegepast tegen zijn vervolgers, ook niet toen hij aan de macht kwam in Arabië na de inname van Mekka. Juist het tegendeel is waar, hij vergaf zijn grootste tegenstanders en hun leiders.

Ik schets ook hoe naar mijn mening extremistische ideologieën konden ontstaan en ik geef aan wat gedaan kan worden om de situatie te de-escaleren en meer harmonie in de wereld te scheppen en die ook vast te houden, voordat het te laat is. Zowel de islamitische wereld, met name de leiders, maar meer nog de met macht behepte wereldleiders spelen hierin een cruciale rol. Onze wereld is een groot levend mechanisme dat nooit geïsoleerd kan worden beschouwd, wil men rampen voorkomen. Het is net als ons lichaam, dat elke prikkel, op welke plek dan ook toegediend, onmiddellijk transporteert naar een centrale plaats voor verwerking en opslag en passende reactie. Zo ook zullen de geringste gebeurtenissen in de wereld leiden naar een, niet voor iedereen merkbare plek voor verwerking en bewaring, en het grootste gemiddelde van al die indrukken brengt een gevolg teweeg die wij allemaal als pijn of geluk, ellende of gevoel van bevrijding, onrecht of steun enzovoort ervaren. De benoeming van bepaalde zaken kunnen bij sommige groepen of individuen als onaangenaam worden ervaren, doch de bedoeling is om slechts met een kritische geest te kijken naar de wereld om ons heen en te schetsen in wat voor gekte we zijn terechtgekomen, zonder te beseffen dat we met rasse schreden de ondergang van het leven (van mens en natuur) dichterbij brengen, omdat wij onze eigen inzichten en belangen laten prevaleren, en omdat wij altijd het beter weten en ons gelijk altijd erkend willen zien. Zonder geven en nemen – belangrijker is om meer te geven dan te nemen – zullen we geen veilige wereld voor onszelf en ons nageslacht kunnen scheppen. Tot nog toe blijkt telkens weer dat de sterkste partij ook het meeste wil hebben. Hoe zullen dan de zwakkeren bezit kunnen vergaren en hun situatie verbeteren, ter meerdere glorie van de sterkeren zelf? Vele kritische mensen hebben in hun leven het wonder van de schepping ervaren dat geven nooit lijdt tot verlies of afname van bezittingen. In dit boek zal dus kritisch worden gekeken naar zowel moslims als de rest van de wereld, met de bedoeling dat wij met meer geopende ogen naar onze omgeving kijken, in ons aller belang.

In de islam staat voor de gelovige de medemens centraal, en de trede waarop hij op de geestelijke ladder staat wordt afgemeten aan de mate waarin hij de medemens als zichzelf ziet, immers de menselijke ras is één, elk mens is in de ogen van God gelijk, en de nabijheid van God is ondenkbaar als er onderscheid wordt gemaakt tussen zichzelf en de ander. Zelfs van een slaaf wordt gezegd dat de meester hem moet kleden zoals hij zichzelf kleedt en hem het eten moet geven wat hij zelf eet en hem laat slapen zoals hij zelf slaapt. Hoe zou een gelovige dan een medemens pijn kunnen doen, die pijn zelf niet voelen en verwachten dat God ongeduldig op de stoep staat van het paradijs om de pijniger van een ander met groot ceremonieel binnen te halen? Islam is een praktische godsdienst, eenieder kan elk moment zelf afmeten waar hij staat door te kijken hoe hij met een medemens omgaat. Niemand hoeft te zoeken naar ingewikkeld normgedrag op onvindbare plaatsen, men kijkt slechts naar zichzelf om te zien of men begaan is met het leed van een ander. Als men zelf dat leed veroorzaakt en dat niet eens ziet of voelt, dan is men niet eens op de eerste ladder van de geestelijke groei via de weg van de islam; men is nog op de begane grond. Als men toch beweert dat men rijp is tot toetreding tot het paradijs door leed van anderen, dan heeft men bewust of onbewust onder regie van de duivel een eigen ideologie of geloof geschapen, en maakt men misbruik van de naam van de islam voor eigen persoonlijk gewin, en wordt het bewijs geleverd dat men volkomen het spoor bijster is en de rede van zich af heeft geworpen. Vraag een kind of een terrorist die anderen met bommen doodt een liefhebber is van God, dan zal zelfs hij zeggen dat dat uitgesloten is.

Het is van het allergrootste belang om kennis te nemen van de ware leringen van de islam, in dit boek op hoofdlijnen gegeven over een aantal hoofdthema’s, naar de beste inzichten van de schrijver en in overeenstemming met de spirituele dimensie van de islam. Het is essentieel dat met name beleidsbepalers in de wereld, noem ze regeerders, altijd goed geïnformeerd evenwichtige besluiten nemen, want het staat buiten kijf dat ook niet-moslims tot de conclusie zijn gekomen dat met name vanwege de kruistochten een zeer negatieve beeld is geschetst in het westen door niet-moslim schrijvers. Ik wil de lezer hiervan een indruk geven. Twee typische werken, die volgens moslims hebben bijgedragen aan het negatieve beeld van de islam in het westen zijn ‘The life of Muhammad’ door Sir William Muir en ‘The Koran’ met een ‘Preliminary Discourse’ door George Sale. In zijn boek ‘De ‘Heilige Koran’ weerlegt Maulana Muhammad Ali de ongefundeerde kritieken en aanvallen op de islam in deze beide werken. In de herziene versie van George Sales ‘The Koran’ schrijft E. Denison Ross in de inleiding op pagina vi-vii:...